جای خالی مسئله زن

جای خالی مسئله زن

در این انتخابات مسئله زنان از طرف هیچیک از نامزدهای انتخابی مطرح نشد. در شرایطی که دوربین های تلویزیون در میتینگ های روحانی و عارف بر روی چهره ده ها دختر جوان می چرخید و شادی و هیجانشان را به تصویر می کشید کاندیداها حتی به تعارف هم کلامی در حمایت یا همدلی با نیمی از جامعه به زبان نیاوردند. حتی در سطح وعده و وعید هم به موضوع گشت ارشاد، جدا سازی جنسیتی و هیچ جنبه ای از قوانین ضد زن در جمهوری اسلامی اشاره ای نشد. و جز این هم انتظاری نمی رفت.

چرا؟ زنان در این جامعه یک نیروی پر توان اجتماعی اند که هیچ گاه شکاف میان آنان و خواسته ها و منافع شان با دولت دینی تخفیف پیدا نکرده است. ستم جنسیتی همیشه یکی از ستون های این نظام ارتجاعی و از ضروریات بر پا نگاه داشتن حکومت دینی بوده است.

به ویژه پس از حضور قدرتمند زنان در خیزش سال 88 مقامات سیاسی و دستگاه امنیتی به این نتیجه رسیدند که هرگونه مکثی بر روی این شکاف جنسیتی و هر گونه وعده و وعیدی که باعث برانگیختن این نیروی رادیکال اجتماعی شود خطری جدی برای اصل نظام به وجود می آورد.

بی جهت نیست که از چندی پیش خامنه ای و سران سپاه و ائمه جمعه بارها بر فمینیسم به عنوان یک خطر برانداز تاخته اند و در مورد انتشار ایده های مربوط به رهایی زنان در محیط های آموزشی و فرهنگی و حتی درون خانواده هشدار داده اند.

تک تک نامزدهای انتخابات دوره اخیر نماینده و مدافع همین نظام و ارزش های ضد زن آن هستند و همگی شان به خطر جنبش زنان برای این حاکمیت واقف. تاریخ سی و چند ساله جمهوری اسلامی نشان داده که این شکاف پر شدنی نیست و همیشه به صورت یک منبع بی ثبات کننده و ضربه زننده به نظم موجود باقی می ماند.

مبارزه آگاهانه و متشکل علیه ستم جنسیتی و ارزش ها و افکار پس مانده و ارتجاعی که در تار و پود جمهوری اسلامی تنیده شده، جزئی حیاتی از فرآیند سرنگونی این رژیم و مسیر طولانی انقلاب کمونیستی است.