رویکرد سوسیالیسم
به آموزش و پرورش
در جامعۀ سوسیالیستی
از حق عمل نکردن بر پایۀ دین و یا عدم اعتقاد به باورهای مذهبی، از حق تبلیغ بی
خدایی نیز دفاع می‌شود. از جدایی دین از دولت دفاع می‌شود و به اجراء در می‌آید. هیچ بخش از حکومت، هیچ
نماینده‌ای از حکومت نباید مدافع و مبلغ دین باشد؛ درست همان گونه که نباید باورها
و مناسک مذهبی را سرکوب و محدود کند، مگر در مواردی که در قانون اساسی جمهوری
سوسیالیستی و قوانین منبعث از آن پیش بینی شده است. هیچیک از عملکردهای دولت یا
قوانین نباید تحت نام دین به اجراء در آید و افراد و نهادهایی که به قدرت‌های مذهبی متوسل می‌شوند مجری آن باشند.
اصول و عملکردهای
حکومت در عرصه‌های گوناگون و مشخصا در نظام آموزشی باید بر حسب چارچوبی که قانون اساسی
جمهوری سوسیالیستی پیش می‌گذارد به اجراء در آید. روش و رویکرد علمی را
تبلیغ کند؛ روحیۀ انتقادی و تفکر مبتنی بر خرد را برانگیزد؛ در جست و جوی حقیقت
باشد و معیار حقیقت را همخوانی شناخت و ایده‌ها با واقعیت عینی قرار دهد.
باورها یا مناسک مذهبی نباید در راه این اصول و عملکردها سنگ اندازی کنند؛ نباید برای توجیه
مداخلۀ دین در نظام آموزشی استثناء بتراشند.
در نظام آموزشی،
باورها و مناسک مذهبی باید از نقطه نظر محتوا و نقش اجتماعی و فرهنگی و نیز ریشه‌ها و سیر تکامل تاریخی‌شان مورد تجزیه و تحلیل و مباحثه
قرار بگیرند. به همین ترتیب، و بر حسب همین رویکردها و معیارها، تمامی پدیده‌های اجتماعی و تاریخی دیگر نیز
باید تجزیه و تحلیل شوند و موضوع بحث و جدل باشند.
علاوه بر نقش حکومت در
ارتباط با آموزش و علم و سایر حیطه‌ها، حزب پیشاهنگ کمونیستی نیز پیگیرانه از جهان
نگری کمونیستی و بنیان‌های آن در ماتریالیسم دیالکتیک و تاریخی دفاع می‌کند و به تبلیغ آن می‌پردازد. بخش مهمی از این کار،
تبلیغ خداناباوری و درگیر شدن در مباحثات پر شور با مدافعان دیدگاه‌های مذهبی و سایر دیدگاه‌هایی است که با جهان نگری کمونیستی
مخالفند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر