پرسش های گزنده
دربارۀ نظامی که مشروعیت ندارد و.... نیاز به
انقلاب
گزیدۀ مقاله ای از نشریه «انقلاب» ـ 8 دسامبر 2014 (www.revcom.us)
قتل اریك گارنر و مایكل براون و تبرئۀ
قاتلان در تابستان امسال ـ در کنار قتل پیاپی سیاهان و لاتینوها و کودکان و
نوجوانان در ماه‌های اخیر ـ به هیچ وجه مسئلۀ جدیدی نیست. این وحشی‌ها سال هاست که دارند
چنین می‌کنند. سال هاست که نظام اجازه می‌دهد قاتلان راست راست راه بروند.
اما این بار اوضاع عوض شده. مردم کوچه و خیابان
در شهر فرگوسن حاضر نشدند به قانون گردن بگذارند و اعتراض خود را «به شکل معمول»
اعلام کنند. این بار کاری کردند که دنیا از خواب بیدار شد. اعتراض با به پاخیزی
مردم در فرگوسن آغاز شد و به گوشه و کنار دنیا گسترش یافت. همه مجبور شدند با
خشونت و جنایت پلیس آمریکا، با مسئلۀ دستگیری گستردۀ توده‌ها در آمریکا و مجرم قلمداد کردن آن‌ها روبرو شوند. مجبور
شدند با این «حقیقت اساسی و ساده» به قول باب آواکیان روبرو شوند که: «اگر برده
داری نبود آنچه امروز به نام آمریکا می‌شناسیم هم وجود نداشت.» میراث برده داری
همچنان باقی است. در بطن جامعۀ آمریکا با شکل‌های جدید برتری نژاد سفید روبروییم.
این اوضاع، پرسش‌هایی جدی در برابر ما قرار می‌دهد: اولا، نظامی که
عاملانش مرتبا دست به جنایت می‌زنند و هر بار تبرئه می‌شوند چه مشروعیتی دارد؟ نظامی که در آن میلیون‌ها جوان سیاه و لاتینو و بومی آمریکا هیچ آینده‌ای ندارند و مرتبا
سرکوب می‌شوند، به زندان می‌افتند یا به قتل می‌رسند چه مشروعیتی دارد؟ نظامی که جنایت در آن «حادثه‌ای اتفاقی» اینجا و
آنجا نیست بلکه زندگی میلیون‌ها نفر، ده‌ها یا صدها میلیون انسان را رقم می‌زند، نظامی که قوانینش به استثمار و غارت و
تجاوز در جامعه و جهان خدمت می‌کند، چه مشروعیتی دارد؟ نظامی که علاوه بر همۀ جنایات، نوع بشر را به سمت
کابوس فاجعۀ زیست محیطی و خودكشی محتمل کرۀ ارض می‌راند چه مشروعیتی دارد؟
با نظامی چنین نامشروع و ورشكسته که بویی از
انسانیت نبرده و وجودش هیچ توجیهی ندارد چه باید کرد؟ باید واقع بین باشیم. سالیان
سال است که دست به اصلاحات می‌زنند. اصلاحات، امتحان خود را پس داده. نتیجه‌اش چیزی بیش از «وحدت ملی کامل» [بین حاکم و
محکوم] نبوده. خوب که نگاه کنیم می‌بینیم دستگاه کاملی از استثمار، خشونت،
اختناق و عوامفریبی درست کرده‌اند.
اگر علف هرز را کوتاه
کنید باز هم رشد خواهد کرد. علف هرز را باید ریشه كن كرد. ما نیاز به انقلابی داریم
که كل سیستم را نابود كند. هم ریشه‌اش
را از جا بکند، هم شاخه هایش را قطع کند. برای نابودی ماشین خشونت و ستم و ارعابی
که بر مردم اعمال می‌شود ما نیاز به انقلاب
داریم. برای اینکه نظام سیاسی و اقتصادی نوینی را جایگزین نظام کنونی کنیم،
استثمار و ستم را نابود کنیم و دنیایی مبتنی بر تعاون و عدالت و شکوفایی نوع بشر
بسازیم ما نیاز به انقلاب داریم....
ما استراتژی این انقلاب را داریم... شعار
«علیه قدرت حاکم نبرد كنیم و مردم را برای انقلاب متحول كنیم» فشردۀ این استراتژی
است..... برای پیشبرد این استراتژی ما یک هستۀ رهبری مشتاق و توانا داریم: حزب
کمونیست انقلابی آمریکا و رهبرش باب آواکیان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر