«در جامعه ي کرد مانند ساير جوامع، کنترل بر جسم زنانه و جنسيت زن لازمه ي بازتوليد
(Reproduction) مردسالاري
مي باشد. زن خوب وايده آل زني است که اصولا جنسيت خود را در مجموعه قوانين «عام و مرسوم»
قرار مي دهد، و در شرايطي که زنان «مناسبات» قرارداد اجتماعي را که مطابق با سنت پدرسالارانه
تنظيم شده اند نقض کنند، به شدت مورد مجازات قرار مي گيرند. زنان چه ازدواج کرده باشند
و چه مجرد باشند، در صورتي به عنوان اعضاي يک خانواده، قبيله، جماعت و ملت پذيرفته
مي شوند که داراي ناموس و حفظ کننده ي آن باشند که اين کلمه با مشتقاتي از اين قبيل
همراه است: آبرو، شرف، شرم، کم رويي و حجب و حيا، حساسيت، آداب داني، احساس شرم».n
کردستان يکي از استان هايي است که در آن خشونت عليه زنان به اشکال مختلف اعمال
مي شود و آمار خود کشي زنان بسيار بالا است. خشونت عليه زنان و دختران در کردستان نيز
در موارد بسيار زياد به بهانه دفاع از ناموس و عفت و شرف صورت مي گيرد. آزادي عشق و
انتخاب همسر کماکان براي زنان ممنوع است. از جمله تبعيض و ستمي که بر زنان در جامعه
کردستان (همچون ساير نقاط ) اعمال مي شود، تبعيض و ستم در پوشش دفاع از ناموس و شرف
و عفت است. در ساختار اجتماعي کردستان خانواده مردسالار نقش پر رنگ تري دارد. تحت لواي دفاع از آبرو، تبعيض آشکاري بر زنان اعمال مي شود. دختران
از بدو تولد به عنوان ناموس مردان خانواده معرفي مي شوند و از بچگي از بسياري از آزادي
هايي که معمولا پسران دارند محروم مي شوند. اين امر به خصوص در روستاها و شهرستان هاي
کوچک پر رنگ تر است. در بسياري از روستاهاي کردستان آشپزخانه و يا اتاقي مجزا براي
زنان در نظر گرفته مي شود و از سنين بسيار پائين دختر بايستي آشپزي و کارهاي کشاورزي
را ياد بگيرد و حتي از بيرون رفتن از روستا اجتناب کند. ارتباط با پسران به جز اعضاي
فاميل مثل پسر عمو و يا پسر خاله بسيار محدود است. حفظ بکارت دختر بسيار مهم است و عدول از آن با مجازات شديد از جمله
قتل سزا داده مي شود.
در سال هاي اخير به دنبال رشد شهرها و عوامل ديگر مانند استفاده وسيع از برنامه
هاي کانال هاي ماهواره اي و اينترنت و موبايل، فرهنگ سنتي تا حدودي تغيير کرده و دختران
به خصوص دختران دانشجو تا حدي از آزادي رفت و آمد با پسران برخوردارند. اما به موقع
ازدواج کماکان با شرط باکره گي و سئوالات از طرف خواستگار و يا پدر و مادر و برادران
روبرو مي شوند. حفظ بکارت از وظائف مهم دختر است که توسط مراقبت دائمي مادر و پدر اعمال
مي شود. در صورت از دست دادن بکارت، خانواده فرياد از دست رفتن شرف و آبرو سر مي دهد در حاليکه پسران در آزادي کامل مي توانند
هر رابطه اي داشته باشند . تحت اين فرهنگ پدر سالار بخصوص در روستاها دختران از ادامه
تحصيل محروم مي شوند و مجبورند در سنين پائين به ازدواج از پيش ترتيب داده شده و بدون
رضايت تن بدهند. سواي نقش خانواده دولت از طريق تبليغات مدام رسانه ها مثل روزنامه
و تلويزيون و تحت عنوان ارزش هاي اسلامي بر فرودستي زنان و لزوم تبعيت دختران از قانون
و شريعت و حفظ سنت تاکيد مي کنند.
در حکومت اسلامي قوانين مختلف مانند زنا و يا لزوم تمکين زن از شوهر تمام قد
از سنت ارتجاعي تبعيت زن از مرد برخاسته و با توسل با نيروي قهريه بسيج و گشت هاي ارشاد
اسارت زنان را تلاش مي کنند تا تداوم ببخشند. ستم بر زنان و ترويج مقوله ناموس فقط
منحصر به دين اسلام نيست و در دين زرتشت و
يهودي و حتي مسيحي بر آن تاکيد شده است. برخي جريانات سياسي عليرغم اينکه بر برابري
حقوقي ميان زن و مرد تاکيد مي کنند به بهانه اينکه مذهب امر خصوصي انسان هاست از افشاي
نقش مذهب طفره مي روند.
گسترش نهاد خانواده سرمايه داري و لزوم
بکارگيري زنان در کار بيرون از خانه اگرچه مناسبات سنتي در مورد زنان را تضعيف مي کند
اما سرمايه داري بخاطر منافعش بر مالکيت و مذهب و
خانواده تاکيد دارد و زن را به کالا
تبديل مي کند و از آن منظر از مقوله ناموس و تبعيت زن از مرد دفاع مي کند.
جمهوري اسلامي ستم و خشونت بر زنان را نهادينه کرده است و قابل اصلاح نيست.
تنها راه از ميان بردن ستم بر زنان سرنگوني جمهوري اسلامي و سيستم سرمايه داري از طريق يک انقلاب اجتماعي با شرکت
گسترده زنان است. انقلاب سوسياليستي آتي بايستي به حساب قرنها ستم بر زنان رسيدگي کند.n
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر