برگرفته از انقلاب[۱] وبسایت حزب کمونیست انقلابی آمریکا
کانون اصلی کنترل شدید فاشیسم در هند تحت حکومت نارندرا مودی و حزب بی.جی.پی پیگرد قانونی ۱۶ ترقی خواهی است که دولت ادعا می کند اعضای حزب کمونیست هند (مائوئیست) هستند که حزبی غیرقانونی است. اتهاماتی که رژیم مودی به اینها وارد کرده است، مرتبا در حال جا به جا شدن است و تا کنون شامل، جمع آوری سلاح و توطئه برای ترور خود مودی بوده است. به این بهانه ، اکثر این فعالان در شرایط بیرحمانه از وثیقه محروم و سالها زندانی شده اند. اکنون فاش شده است که در این موارد، خود مقامات هندی دست به تولید «شواهد» ساختگی زده اند.
فعالان زندانی عبارتند از استن سوامی، هشتاد و سه ساله ، کشیش یسوعی که از بیماری پارکینسون رنج می برد. واراوارا رائو، هشتاد ساله، شاعری که سلامتی وی به حدی خراب شد که تابستان گذشته هوش اش را از دست داد (بعداً به بیماری کوید ۱۹ مبتلا شد و اکنون در بیمارستان بستری است). سودا بهارادوا ، پنجاه و شش ساله، حقوقدانی که تابعیت ایالات متحده خود را رها کرد و برای فعالیت در میان قبائل تحت ستم به هند رفت و اکنون از دیابت و فشار خون بالا رنج می برد. برخی دیگر از استادان، نویسندگان، فعالان حقوق بشر که حاضر نیستند در برابر یک رژیم فاشیستی سر خم کنند.
مقامات امنیتی، در ابتدا دستگیری ها را به برگزاری کنفرانس “الگار پریشاد” مرتبط کردند. این کنفرانسی فرهنگی بود که در تاریخ ۳۱ دسامبر ۲۰۱۷ در روستای بهیما کُرگائون (Bhima Koregaon) در منطقه ماهاراشترا در غرب هند، توسط نیروهای مترقی برگزار شد و مناسبت آن جشن دویستمین سال پیروزی نظامی سربازان «دالیت»[۱] (کاست پایین در سلسله مراتب هندو-م) بود. این رویداد عمدتا مردم دالیت را گرد هم آورد تا رخداد تاریخیِ مردم خود را جشن بگیرند و در برابر ظلمی که امروز با آن روبرو هستند بایستند. روز بعد، ملی گرایان مرتجع هندو در حالی که پرچم زعفرانی شان که نماد جنبش فاشیستی هندو است را تکان می دادند، در جشن های خیابانی دست به خشونت زدند و پسر ۱۶ ساله ای به دست پلیس کشته شد.
هدف قرار دادن ترقی خواهان و موج جدید دستگیری ها
هرچند در ابتدا، دو تن از رهبران محلیِ حزب فاشیستِ حاکم در هند (حزب بی.جی.پی) متهم به تحریک این خشونت شدند اما خیلی زود، پلیس محلی آماج خود را به طرف سازمان گران الگار پریشاد چرخاند و پنج نفر از آنان را دستگیر کرد. این دستگیری ها به سرعت تبدیل به تعقیب و شکار روشنفکران چپ شد. در دسامبر ۲۰۱۹ نزدیک به دوازده هنرمند و فعال چپ دستگیر شدند… ابتدا آنها را متهم به «اجرای ترانه ها، نمایشنامه و رقص های تحریک آمیز و توزیع کتاب» کردند. به عبارت دیگر، دولت مدعی شد که تبلیغ در مورد انسانیت و کرامت مردم دالیت[۲]، موجب «تحریک» هندوهای ناسیونالیست شده و خشونت ورزی آنان را برانگیخته است!
سپس پلیس ادعا کرد این رویداد توسط سازمانی که «پشت جبهه» مائوئیست ها است، سازمان یافته. در حالی که دو قاضی بازنشستۀ خوشنام اعلام کرده بودند آنها مستقلانه این برنامه را «با انگیزه سادۀ رساندن پیام نیروهای کمونال محلی که در حال مبارزه هستند» برگزار کرده اند. … اما دستگاه پلیس بازجویی کل کشور، پرونده را به دست گرفت و سندی هفده هزار صفحه ای تهیه کرد تا فعالین را بازوی شهری انقلابیون مائوئیست قلمداد کند. در اکتبر سال ۲۰۲۰، پرونده بهیما کُرگائون مورد سوء استفاده پلیس قرار گرفت تا اتهامات (و عملیات نظامی) علیه یک رهبر برجستۀ مائوئیست را توجیه پذیر کنند.
همه می دانند این اتهامات به شدت یاوه و شرم آور هستند. اما پلیس ادعا می کند ده نامه در دست دارد که ظاهر در کامپیوتر لپ تاپ رونا ویلسون (یکی از متهمین) یافته اند. پلیس می گوید، این ها نامه نگاری های میان رونا ویلسون و حزب کمونیست مائوئیست هند است که در آنها ویلسون به رزمندگان مائوئیست در مورد «نیاز به تهیه سلاح و مهمات» و بر «ترور مودی» پافشاری کرده است.
هک کامپیوترها توسط پلیس برای تهیه «شواهد»
اکنون مشخص شده که پلیس این نامه ها را جعل و در کامپیوتر ویلسون «کاشته» است. گروه های حقوق بشر برای بررسی لپ تاپ ویلسون «دفتر مشاورۀ آرسنال» که یک شرکت پزشک قانونی دیجیتال مستقر در ماساچوست آمریکا می باشد را استخدام کردند. آرسنال گزارش داد که «قبل ازدستگیری ویلسون … یک مهاجم دیجیتالی از بدافزار برای نفوذ به لپ تاپ استفاده کرده است» و «پوشه ای مخفی را که حداقل ده نامۀ مجرمانه در آن بوده به کامپیوتر ویلسون منتقل کرده است». این بدافزار، ضربات شاسی های کیبورد کامپیوتر ویلسون و رمزهای ورودی وی را نیز ضبط کرده است.
آرسنال در گزارش خود نوشته است که «این یکی از جدی ترین موارد مربوط به جعل سند است که آرسنال تاکنون با آن روبرو شده است.» آرسنال نوشته است که بدافزار مورد استفاده علیه ویلسون به صورت تجاری در دسترس است، اما دریافته است که ۹ تن از طرفداران متهمان با «بدافزاری هک شده اند که فقط به دولت ها فروخته می شود».
روزنامۀ واشنگتن پست از سه متخصص مستقل در انجمن جرائم دیجیتالی خواست تا گزارش آرسنال را بررسی کنند و آنها تأیید کردند که «نتیجه گیری گزارش معتبر است».
متهمان بهیما کُرگائون باید آزاد شوند!
حتی قبل از افشای این پاپوش دوزیِ تبه کارانه، دستگیری ها توسط گروه کانون وکلای آمریکا[۳] و دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد و عفو بین الملل هند محکوم شده بودند. اما دولت هند حاضر به عقب نشینی نیست و ادعا می کند «مدارک مستند و شفاهی قابل توجهی» در اختیار دارد. (منظورشان از «مدارک شفاهی» شهادت یک خبرچین است که در جلسات وکلای مترقی شرکت داشته و گفته است که در این جلسات، ویلسون و یک متهم دیگر بر دفاع از زندانیان سیاسی اصرار می ورزیدند!)
این افشاگری ها درست در زمانی می شود که رژیم مودی با بحران فزاینده ای روبروست. از جمله، به علت راه افتادن جنبش اعتراضیِ گستردۀ زارعان هند، زیاد شدن نارضایتی از رویکرد رژیم مودی به بیماری کوید، به اقتصاد و مسائل دیگر. شکاف های بزرگی در ماجرای دستگیری ها و پاپوش دوزیِ امنیتی به وجود آمده و فرصتی به دست داده و گشایشی حاصل شده که باید از آن برای آزادی زندانیان سیاسی و پیشبرد مبارزه علیه کلیت رژیم فاشیستی حاکم در هند و دیگر کشورهای جهان، استفاده کرد. در هند و سراسر جهان، مردم نیاز عاجل به مبارزه برای ایجاد دنیایی کاملا نوین دارند.
[۱] India’s Hindu-Fascist Regime Caught Red-Handed in Frame‑up of Progressive Activists—After Two Years of Brutal Imprisonment. February 15, 2021 | revcom.us
[۲] در سیستم پوسیدۀ مذهب هندو، زاده شدن هر هندو در یکی از سلسله مراتب «کاست» برای تمام عمر جایگاه و منزلت اجتماعی فرد را تعیین میکند. کاست های بالا دارای امتیازات اجتماعی هستند و کاست های پایین یعنی دویست میلیون نفر «دالیت» به علت زاده شدن در کاست پایین از آن ها محرومند. سابق بر این به «دالیت» ها کاست «نجس» می گفتند زیرا در مذهب هندو دالیت ها به لحاظ جسمی و روحی «آلوده» محسوب می شوند و فقط در کثیف ترین مشاغل میتوانند کار کنند و در هر جنبه از زندگی در معرض تبعیض اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر