جنایت معدن «سوما»
عصر سه شنبه 23 اردیبهشت 93 در اثر انفجاری در اعماق دو کیلومتری زمین در معدن ذغال سنگ «سوما» در غرب
ترکیه، بیش از 300 کارگر، جان باختند و صد ها تن زخمی شدند. تعدادی از این کارگران
زیر سن قانونی و خردسال و یا کارگران بازنشسته ای بودند که برای تامین زندگی مجبور
به کار بودند. این جنایت تکان دهنده قلب
هر انسان شرافتمندی را به درد آورده و خشم برانگیخته است. بلافاصله پس از بروز این
فاجعه شهرهای ترکیه شاهد برپایی تجمعات و تظاهرات های اعتراضی بود که بیشرمانه با
ضرب و شتم و دستگیری معترضین توسط نیروهای سرکوبگر دولت ارتجاعی ترکیه روبرو شد.
از میان خانواده های دردمند کارگران جان باخته و وکلای آنان تعدادی بازداشت شدند. اردوغان
نخست وزیر اسلامگرای ترکیه برای «شادی روح» کارگران «نماز میت» برگزار کرد که با
خشم بیشتر مردم روبرو و بزدلانه مجبور به ترک منطقه شد. شهر سوما در محاصره ی
نیروهای ژاندارمری قرار گرفته و فرماندار آن از ترس گسترش اعتراضات مردم، دست به
ایجاد پست های بازرسی در نقاط مختلف شهر زده و ممنوعیت هر گونه تجمع (بخوانید
حکومت نظامی) را اعلام کرده است.
دولت ترکیه و مالکین معدن سوما، با استیصال اعلام کردند که «در حال بررسی علت
حادثه اند، چون در معدن بالاترین تدابیر ایمنی محیط کار برقرار بوده است». آنها
وقیحانه دروغ می گویند. در همین دوره افشا شد که ناامنی معدن سوما بارها گوشزد شده
و همین چندی قبل هیئت بازرسی معادن ترکیه در بازدید از سوما، دستور فوری قطع کار
در این معدن را به دلیل نبود شرایط ایمنی، صادر کرده بود. اما چون تعطیلی معدن به
جریان یابی انباشت سرمایه و کسب سودهای نجومی برای سرمایه داران حاکم و دولت آن ها
آسیب می رسانده، این دستور اجرا نمی شود تا سرانجام چنین فرجام دردناکی نصیب
کارگران می شود.
مقام های دولت ترکیه برای خاتمه دادن اعتراضات مردم و نگران از تبدیل اعتراضات
کنونی به یک جنبش ضدحکومتی دیگر مشابه آن چه در سال گذشته در ترکیه رخ داد، اقدام
به بازداشت عناصری از دست اندرکاران معدن کرده اند که می گویند محاکمه ی آنان سال
ها به طول می انجامد. اما مقصر اصلی، دولت سرمایه داری وابسته به امپریالیسم و
سرمایه داران صاحب معادن هستند. همین زالو صفت ها هستند که بر پایه سیاست های سرمایه
داری نئولیبرال و خصوصی سازی های افسارگسیخته، برای کسب حداکثر سود، هزینه های
تولید را به پائین تر درجه کشانده، شرایط ایمنی محیط کار را به کمتر از صفر رسانده
و در شرایطی مشابه برده داری از کارگران بهره کشی می کنند. مقصر سرمایه و دولت
حامی آنست که برای استفاده از «ذرات سود»،
کارگران را به اعماق زمین روانه می کند، نور خورشید را از آنان می دزدد و دست آخر
زندگی شان را چنین بیرحمانه برباد داده و مردم را دستخوش رنج و اندوه می کند. این
همان ترکیه ای است که جناح هایی از هیئت حاکمه جمهوری اسلامی (اصلاح طلب و سبز و
بنفش و..) و بخش هایی از قشرهای میانی جامعه آن را کعبه ی آمال خود قرار داده و
موعظه اش را می کنند.
فاجعه ی دردناک معدن سوما بار دیگر
تاکیدی است بر ضرورت از میان بردن نظام تخریب گر و آدمکش سود و سرمایه. تاکیدی است
بر ضرورت انقلاب پرولتری بر پایه آگاهی و تشکل کارگران و دیگر زحمتکشان، برپایی
سازمان نوین اجتماعی کمونیستی که فقط در این صورت است که بشریت می تواند از این
همه نکبت و رنج رهایی یابد.
«آتش»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر