میسوری یک ایالت سیاهپوست نشین آمریکا است. میسوری یکی
از 32 ایالتی است که کماکان در آن مجازات اعدام برقرار است. اکثر اهالی میسوری سیاهپوستند
و نیروی سرکوبگر آنجا عمدتا سفید. نهم ماه اوت (18 مرداد)، شهر فرگسون در ایالت میسوری
شاهد یک اعدام دیگر بود. نه به سبک اعدام‌های رسمی در سلول مرگ و از راه تزریق مایع کشنده؛
بلکه در خیابان و برابر چشم چند شاهد. پلیس سفیدپوست با شلیک شش گلوله مایکل براون
جوان 18 سالۀ سیاه را سوراخ سوراخ کرد. مایکل هیچ سلاحی با خود حمل نمی‌کرد. نه فقط این، که در برابر افراد پلیس دست هایش
را به علامت تسلیم بالا برده بود. اما اعدامش کردند. چرا که کماکان تحقیر و سرکوب
سیاهان در قلب نظام سرمایه‌داری امپریالیستی آمریکا
ریشه دارد. نژادپرستی و دمکراسی امپریالیستی دست در دست هم دارند.
اعدام در ملاء عام مختص آن 32 ایالتی که گفتیم نیست.
مایکل براون هم نخستین جوان سیاهپوستی نیست که به دست پلیس‌های نژادپرست به اتهامی واهی هدف قرار می‌گیرد و کشته می‌شود. این اتفاق بارها و بارها در نقاط مختلف آمریکا
تکرار شده است. تفاوتی که این قتل با قتل‌های مشابه دارد گستردگی اعتراض خشمگینانۀ مردم به این
واقعه و تداوم اعتراض هاست. این بار ستمدیدگانی که اکثرشان را جوانان فقیر سیاه و
لاتینو تشکیل می‌دهند سر به شورش
برداشته‌اند. شورشی که مقامات
میسوری و سرکوبگران دولت فدرال را مجبور به برقراری حکومت نظامی، وضع قوانین فوق
العاده و شلیک به روی تظاهرکنندگان کرده است. شورش فرگسون، باراک اوباما را مجبور
کرده که در برابر بازماندگان مایکل و جوانان سیاه اشک تمساح بریزد و مقامات شهر را
واداشته که از این «تراژدی» اظهار تاسف کنند و از مردمی به خیابان‌ها ریخته‌اند بخواهند که «فریب کمونیست‌های خرابکار» و «کسانی که از خارج به این شهر سرازیر
شده‌اند » را نخورند و به
فکر «حفظ اتحاد و سربلندی و خوشبختی شهر و کشور» باشند.
اما بخش بزرگی از مردم در خیابان‌ها مانده‌اند و کمونیست‌های انقلابی و مبارزان ضد سیستم نیز در میان‌شان هستند. «همه چیز تغییر کرده است: مردم به پا
خاستند و در مقابل حمله عکس العمل نشان دادند و حاضر نشدند در برابر گلوله
و تانک و یا ابراز همدردی های قلابی و فلج کننده کوتاه بیایند. خواست‌شان روشن است: عدالت برای مایکل براون و بازداشتن
خوک‌ها از قتل جوانان سیاه.
خواست‌شان اینست که میلیون‌ها جوان به عنوان انسان به رسمیت شناخته شوند. و
زمانی که مردم به پا خاستند و در برابر سگ و گاز اشک آور و گلوله ایستادند، مردم
سراسر دنیا با آن‌ها همدردی کردند....
مردم به پا خاستند و نشان دادند که صحنه گردانان این ماجرا قادر مطلق نیستند. نشان
دادند قدرتی که اینان علیه مردم به کار می‌گیرند نامشروع است. این یک پیشرفت واقعی است. و این
تماما نتیجۀ مبارزه‌ای مصممانه است.
در عین حال، هیچ چیز تغییر نکرده است. عدالت به هیچ
وجه برقرار نشده است.... وقت خاتمه دادن به مبارزه یا تبدیل آن به یک مزخرف
انتخاباتی یا طرح برخی مطالبات در پیشگاه چند سیاستمدار دروغگو نیست. حالا زمان
مبارزه‌ای مضاعف است. زمان
ارتقاء مبارزه به سطحی بالاتر است. خواسته‌های برحق یعنی تفهیم اتهام و حبس خوک [قاتل] و
اخراج رئیس خوک‌ها و ارائۀ شرح کامل
ماجرا باید عملی شود. همین حالا؛ نه هفتۀ بعد یا سال بعد.
....اگر مردم به حرف کسانی گوش می کردند که می‌گفتند اشکالی ندارد عصبانی هستید ولی زیاده از حد
عصبانی نباشید، اگر وقتی که خوک‌ها می‌گفتند به خانه برگردید
به حرفشان گوش می‌دادند، هیچ یک از پیشروی‌هایی که به انجام رسیده انجام نمی‌شد. این مبارزه باید ادامه یابد، ارتقاء پیدا کند؛
گسترده‌تر شود و شمار بیشتری
از مردم را درگیر کند.» این را سرمقالۀ نشریۀ انقلاب ـ ارگان حزب کمونیست انقلابی
آمریکا ـ به تاریخ 17 اوت 2014 به مردم می‌گوید.
کمونیست‌های انقلابی با تراکت‌ها و شعارها، با سخنرانی‌ها و پیام‌ها، با آگاهی و عزم و تشکل خود در میان توده‌ها هستند. می‌کوشند سیاست‌ها و توطئه‌های مقامات پلیس و شهرداری و مواضع و برنامه‌های طبقۀ حاکمۀ آمریکا را که از زبان باراک اوباما
اعلام می‌شود افشاء کنند. می‌کوشند این حقیقت اساسی را که مردم برای کسب رهایی
باید انقلاب سوسیالیستی کنند؛ برای انقلاب کردن باید با قدرت حاکم بجنگند و خود نیز
متحول شوند به میان آنان ببرند.
یک چیز روشن است: وقوع چنین شورش‌هایی در جامعۀ پر تضاد آمریکای امپریالیستی دور از
انتظار نیست؛ درست همان طور که اعمال خشونت وحشیانه از سوی دستگاه سرکوبگر دولتی و
قربانی گرفتنش از بین جوانان سیاه و مهاجر نباید تعجب برانگیزد. اینکه شورش فرگسون
چه دامنه‌ای پیدا خواهد کرد،
چه دستاوردهای خواهد داشت و سرانجامش چه خواهد شد را حالا نمی‌توان پیش بینی کرد. اینکه کمونیست‌های انقلابی چه چیزهایی را در دل این شورش خواهند
آموخت و از دل آن در خدمت سازماندهی انقلاب اجتماعی چه بیرون خواهند کشید نیز در آینده
آشکار خواهد شد. شعارهایی که رسته‌های انترناسیونالیستی حزب کمونیست انقلابی آمریکا
در شورش فرگسون پیش گذاشته‌اند اینهاست:
ما خواهان
تفهیم اتهام و حبس پلیس قاتل هستیم!
ما خواهان
اخراج رئیس پلیس هستیم!
ما خواهان
شرح ماجرا به طور تمام و کمال هستیم!
با قدرت
حاکم بجنگید! و مردم را برای انقلاب کردن متحول کنید!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر