هند صحنۀ
مبارزه با خشونت علیه زنان
در ساعات پایانی شب 16
دسامبر 2012 پیکر زن و مرد جوانی، برهنه و خونین و نیمه جان از یک اتوبوس به
خیابان خاک آلودی در جنوب دهلی، پایتخت هند پرتاب شد. یک ساعت تمام طول کشید که
این دو پیکر خون آلود را بالاخره به بیمارستان منتقل کردند.
زن جوان از ایالت فقر
زده اوتار پرادِش به دهلی آمده بود. خانواده‌اش
دار و ندارشان را فروخته بودند که او بتواند به تحصیل در رشته پزشکی بپردازد.
آرزویش این بود که به روستایی که در آن بزرگ شده بود باز گردد و بیمارستانی احداث
کند.
آن شب با دوستش از سینما
به خانه باز می‌گشت.
فریب خورد و سوار اتوبوسی شد که در دست یک دار و دسته مست بود. مردان به سرعت
همراه او را کتک زدند و مرعوب در گوشه‌ای
میخکوبش کردند. تعرض به دختر جوان شروع شد. در حالی که اتوبوس در خیابان‌های
شلوغ دهلی می‌گشت
به نوبت به سراغش رفتند. بی رحمانه تجاوز کردند و کتکش زدند. وقتی به خیابان پرتاب
شد خون بسیاری از او رفته بود و اندام
داخلی‌اش به شدت آسیب دیده
بود.
به
بیمارستان که رسید پزشکان متوجه شدند که روده‌اش
توسط میله‌ای آهنی که به هنگام تجاوز به او فرو کرده بودند پاره پاره
شده و مجبورند با جراحی آن را خارج کنند. چند روز بعد برای ادامه معالجه به
بیمارستانی تخصصی در سنگاپور که مربوط به آسیب‌های
شدید اندام‌های داخلی است منتقل شد. پس از سه جراحی سرانجام در روز 28
دسامبر در گذشت.
اخبار این جنایت مخوف دل
میلیون‌ها نفر را در هند لرزاند
و هزاران زن و مرد خشمگین را در اعتراض به خیابان کشاند. پلیس با ماشین آب پاش و گاز
اشک آور و باتوم به تظاهر کنندگان حمله کرد. زنان جوان با خشونت دستگیر می‌شدند.
در شمال هند، یک خبرنگار توسط گلوله‌های
پلیس کشته شد. ولی مردم خشمگین پایداری کردند. در هفته اول سال 2013 دهلی و سایر
شهرهای هند شاهد اعتراضات وسیع بودند. زن جوانی که برای شرکت در تظاهرات 5 ساعت
سفر کرده بود می‌گفت
چطور می‌شود
نشست و گفت به خیر می‌گذرد.
زنان و جوانانی که حاضر نیستند خشمشان را فرو خورند مصمم‌اند
دیگر نگذارند تجاوز به زنان ــ که در هند بسیار معمول است ــ به سکوت برگزار شود.
دولت هند در پاسخ به
اعتراضات (و بعد از این که نتوانست با سرکوب مردم را به خانه بفرستد) شش مردی را
که مسبب این جنایت بودند به دادگاه سپرد. حالا احزاب سیاسی ضدمردمی نیز در وعده‌های
انتخاباتی‌شان
صحبت از اصلاحات برای «حفاظت بیشتر» از زنان می‌کنند.
این تجاوز وحشیانه و
اعتراضات شجاعانه مردم، گسل مهمی را که نه تنها در هند بلکه در سراسر جهان وجود
دارد عریان کرد: ستم بر زنان را. یک نابرابری و تبعیض اجتماعی اساسی در نظام حاکم
بر جهان را.
این ستم شکل‌های
متفاوتی به خود می‌گیرد
اما در همۀ جهان جاری است و زندگی تک تک زنان و دختران را رقم می‌زند.
خطر حمله، تحقیر، تجاوز، قتل، اجبار به تن فروشی و آزار بی پایان و روزمره بر
زندگی تمامی زنان سایه انداخته و برای بسیاری صورت واقعیت به خود می‌گیرد.
جامعه مرتبا با فرهنگ و روابط اجتماعی و ایده‌هایی
که زنان را درجۀ دوم و بی ارزش معرفی می‌کند
بمباران می‌شود.
از حجاب گرفته تا پورنوگرافی در خدمت تحقیر و تنزل جایگاه زنان قرار می‌گیرند
تا نیمی از جامعه مایملک، برده و بازیچه جنسی نیم دیگر تلقی شود.
در هر لحظه زنی در این
جهان پهناور مورد تجاوز قرار می‌گیرد،
کتک می‌خورد، تحقیر می‌شود،
هویت انسانی‌اش
زیر پا نهاده می‌شود.
مرتجعان و بنیادگرایان در مصر اسارت زنان را قانونی می‌کنند؛
در شهر «خوارز» مکزیک سال هاست که زیر نگاه و با همدستی پلیس و مقامات دولتی زنان
را می‌ربایند، مورد تجاوز قرار
می‌دهند و می‌کشند.
عفو بین‌الملل
گزارش می‌دهد
که در کشورهای اسکاندیناوی که بسیاری آن‌ها
را نماد پیشرفت و تمدن و فرهنگ عالی می‌دانند
«شکایت زنان در مورد تجاوز اغلب به دادگاه نمی‌رود
و تجاوز گران به ندرت مجازات می‌شوند».
در کنگو ده‌ها
هزار زن قربانی تجاوز نیروهای جنگ سالار واپس گرایی هستند که
فعالیت‌شان در خدمت به منافع
سرمایه‌داران بین المللی است.
در جمهوری زن ستیز اسلامی به تازگی حتی حق سفر را برای تمامی زنان در هر سنی که
باشند مشروط به اجازۀ قیم یا حاکم شرع کرده‌اند
. در اینجا نیز اوباش لباس شخصی گاه و بیگاه به مهمانی‌های
خصوصی مردم حمله می‌کنند
و اگر فرصت به چنگ‌شان
بیفتد بدون ترس از عقوبت دست به تجاوز جنسی می‌زنند.
قاضی‌های شرع و بازرسان قوه
قضاییه وعدۀ تخفیف حکم زنانی را که به جرائم عادی گرفتار شده‌اند
با پیشنهاد سوء استفادۀ جنسی از آنان همراه می‌کنند.
شاید شکل بروز ستم جنسی در فرهنگ‌های
گوناگون متفاوت باشد، اما این جنایت جهانی است.
اهمیت اعتراضاتی که در
هند انجام گرفته رویارویی با سکوت رایج در موارد مشابه است. سکوتی که نشان از بی توجهی به خشونت
علیه زنان دارد، که در بسیاری موارد زنان را مقصر می‌داند،
که عملا با خشونت همدستی می‌کند.
اینک صدای این اعتراضات شجاعانه در جهان پیچیده است و باید ما را به فکر بیندازد
که در اینجا نیز چگونه صدای اعتراض را بلند کنیم؟ چطور این اعتراضات را برای به
چالش کشیدن مردسالاری و زن ستیزی جهت دهیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر