یک گزارش
اعتصاب موفق
کارگران شرکت ماهی کارون شوشتر
این شرکت در کیلومتر 10 جاده شوشتر ـ دزفول واقع است. یکی از واحدهای جانبی شرکت کشت و صنعت نیشکر کارون به حساب می‌آید که تحت پوشش بانک کشاورزی است و به صورت سهامی خاص اداره می‌شود. در زمینه تکثیر و تولید بچه ماهی و ماهیان پرورشی گرم آبی فعالیت دارد. محدوده‌ای 500 هکتاری را زیر کشت ماهی پرورشی برده و سالانه حدود 1200 تُن ماهی کپور، آمور، فیتوفاگ و بیگ هد تولید می‌کند. تولیداتش در بازار داخلی به فروش می‌رسد. بخشی نیز توسط خریداران به مرز شلمچه ارسال و از آنجا به عراق صادر می‌شود. علاوه بر اینکه بچه ماهی‌های مورد نیاز خود شرکت را تولید می‌کند بخش قابل ملاحظه‌ای از آن‌ها را به شرکت‌های کوچک و اشخاص حقیقی که دارای استخرهای ماهی پرورشی هستند می‌فروشد.
پس
از اجرای طرح بازنشستگی کارهای سخت و زیان آور، عمده کارگران و کارمندان رسمی این
شرکت با 20 سال سابقه کار بازنشسته شدند و اینک تعداد شاغلان به حدود 100 نفر
رسیده است. اینان سخت ترین کارها را در گرمای بیش از 50 درجه تابستان در میان
نیزارها انجام می‌دهند. با تورهای سنتی و در میان لجن استخرها به صید ماهی می‌پردازند.
به علت تلاش این کارگران بوده که این شرکت با وجود همۀ ریخت و پاش‌ها
و دزدی‌های مدیران سودجو و نیز شرایط بحران اقتصادی کشور کماکان سر
پا مانده و تولیداتش در حد قابل قبولی است.
دستمزد
و مزایای این کارگران ناچیز و حداقل است. در مقابل چشم آنان، مدیر عامل خشن و ضد
کارگر شرکت که اسفندیار باورساد نام دارد و معاون اجرایی و مالی‌اش
به نام محمد حسین محمدی حقوق و مزایای میلیونی می‌گیرند.
یکی دیگر از اعضای هیئت مدیره شرکت، حسین اعتبارزاده از مقامات قبلی سپاه پاسداران
است که قبلا حراست شرکت نیشکر کارون بوده و حالا به عنوان «عضو موظف» عمل می‌کند.
یعنی می‍خورد و می‍خوابد.
مدتی
پیش کارگران رسمی و قراردادی متحد شدند و با همراهی شورای کارخانه تصمیم گرفتند
نسبت به تغییر این شرایط و گرفتن حق و حقوق شان
دست از کار بکشند. اعتصاب چند روزه‌ای با خواست اجرای قانون طبقه بندی مشاغل برای کارگران و
کارمندان قراردادی و بازبینی این قانون برای کارمندان و کارگران رسمی آغاز شد.
مسئولین از این مساله حیران شدند. حیله‌های مختلف به کار
بردند تا بین کارگران قراردادی و رسمی تفرقه بیندارند. نیروهای سرکوبگر حراست کشت و صنعت نیشکر کارون را وارد عمل کردند. اما
کارگران با بست نشستن در محوطه داخلی شرکت در مقابل وعده‌ها
و تهدیدهای مدیر عامل شرکت و جیره خوارانش ایستادند. سرانجام مدیران شرکت در تماس
با مقامات بالا و امنیتی ها، برای جلوگیری
از سرایت اعتصاب در شرکت‌هایی مثل نئوپان کارون و خوراک دام کارون و ترس از گسترش
جنبش اعتصابی در کل منطقه تن به خواسته بر حق کارگران دادند. این طرح هم اکنون با
اعزام هیئت کارشناسی از تهران برای تعیین مشاغل و ضرایب حقوق کارگران در حال اجرا
است.
یک
عامل تعیین کننده در این موفقیت، اتحاد کارگران قراردادی در همراهی و همیاری کارگران
رسمی بود. این طور بود که توانستند پایۀ سنوات حقوق خود را که چندین سال بود توسط
مدیر عامل به بهانه اینکه «شماها کارگر قراردادی هستید» به آنان پرداخت نمی‌شد
جزء حقوق خود بیاورند. به دستور مدیر عامل و معاون اجرایی و مالی‌اش
هر سال قرارداد یکساله کارگران قراردادی طوری تنظیم می‌شد
که فقط تاریخ آغاز قرارداد ثبت می‌شد و تاریخ پایان قرارداد ثبت نمی‌شد.
کارگر را مجبور می‌کردند این قرارداد سفید را امضاء کند تا هر وقت مایل باشند
به بهانه‌های مختلف با ثبت تاریخ پایان قراردادی که نزد کارگزینی
خودشان بود به کار کارگر قراردادی پایان دهند. طبیعتا اگر هم شکایتی از طرف کارگر
صورت می‌گرفت اداره کار پشتیبان این مدیران حیله گر بود زیرا که
سبیل‌شان را قبلا چرب کرده بودند. واقعیت این است که سرمایه‌داران
هدفی جز بهره کشی از کارگران ندارند؛ چه قراردادی باشند و چه رسمی. برای عقب
نشاندن سرمایه‌داران و تحمیل خواسته‌های
بر حق کارگران به آنان نیز راهی جز اتحاد و ایستادگی همۀ کارگران چه قراردادی و چه
رسمی وجود ندارد. همان چیزی که در اعتصاب
شرکت ماهی کارون شوشتر اتفاق افتاد.
اول دی ماه 91
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر